ในประเทศไทย ได้ปรากฎบันทึกพระพุทธวจนะหรือพระไตรปิฎกจารลงบนใบลาน สมุดข่อย หรือสมุดไทย และถือเป็นคัมภีร์ที่มี ความศักดิ์สิทธิ์เช่นเดียวกับพระพุทธรูป แต่กาลเวลาที่ล่วงเลยมายาวนาน สภาพภูมิอากาศในเขตร้อนชื้น รวมถึงการขาดความรู้ในอักขระโบราณที่ใช้ในการบันทึก จึงกลายเป็นปัจจัยสำคัญในการเสื่อมสลายของสื่อบันทึกยุคโบราณนี้
คัมภีร์พระไตรปิฎกใบลาน ซึ่งเก็บรักษาไว้ตามวัดวาอาราม อาทิ ภายในหอไตรฯ ห้องสมุด โบสถ์วิหาร และตามกุฏิริฐานต่าง ๆ บ้างนี้ มิได้เป็นสื่อที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าในยุคปัจจุบัน แต่ยังทรงคุณค่าควรแก่เก็บรักษาไว้ในรูปแบบสื่อดิจิทัล และทำการจัดหมวดหมู่ให้เป็นระบบ เพื่อความสะดวกในการศึกษาค้นคว้าอ้างอิงได้อย่างกว้างขวางต่อไป
พระไตรปิฎกคือมรดกภูมิปัญญาอันทรงคุณค่า
ที่ถูกสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ด้วยความอุตสาหะ
จากยุคแห่งการทรงจำ และสวดทานด้วยปากเปล่า เรียกว่ามุขปาฐะ
สู่ยุคแห่งการจารึกด้วยตัวอักษร เช่น ในใบลาน
และกำลังจะถูกส่งต่อสู่ยุคแห่งเทคโนโลยีดิจิทัลแห่งอนาค